Nederlands | English   

Op dag 2 hebben we San José gelaten voor wat het was en hebben we een bezoekje gebracht aan de Poás vulkaan. Deze ligt op 55 kilometer rijden van de hoofdstad, waarvan een groot stuk door koffievelden en verschillende vegetatielagen wordt afgelegd.
De 2708 meter hoge vulkaan blaast vrijwel permanent stoom en zwavelgassen uit uit een krater van 1.5 km doorsnede en wordt gezien als 's werelds grootste geiser. Hij heeft een diepte van 300 meter en een zwavelmeer met steeds veranderende kleuren (voornamelijk groen, blauw, turkooise of geel, afhankelijk van de precieze chemische samenstelling van dat moment).

De volgende dag zijn we doorgereisd naar San Gerardo de la Dota. Tijdens een tussenstop in Cartago hebben we de Basilica de la Virgen de Los Angeles bezocht, een imposante Byzantijnse kerk welke het nationale pelgrimsoord vormt.
De voorbereidingen werden reeds getroffen voor de jaarlijkse pelgrimstocht waarbij duizenden gelovigen vanuit het hele land te voet naar deze plek trekken.

Dag 4 begon met een wandeltocht op zoek naar de Quetzal. De gids heeft er eentje voor ons gespot en dankzij zijn telescoop konden we het beest goed bekijken. Dit bleek de enige Quetzal te zijn die we zouden zien. Helaas zat hij op een tak midden in een boom en was hij dus erg moeilijk te fotograferen. Verder was het een mooie wandeltocht door het regenwoud waarbij we andere dieren gezien hebben zoals kevers, kikkers en hagedissen.

Op dag 5 hebben we een bezoek gebracht aan Hacienda Barú, een privé park van 330 hectare van Jack Ewing gelegen aan de Grote Oceaan. Het park biedt een grote diversiteit aan flora en fauna, met primair en secundair regenwoud, mangrovemoeras, wetlands en een mooi strand. Er zijn diverse wandelroutes en er is een observatietoren, een vlindertuin en een orchideeëntuin.
Vanuit de observatietoren hebben we de luiaard gezien, maar deze is helaas niet erg goed op mijn foto's te zien. Aan het einde van de wandeling kruiste een groep kapucijner aapjes ons pad. Precies boven het pad zaten ze uitgebreid te eten van de vruchten in de bomen.

De volgende dag was weer een reisdag. We zijn naar Puerto Jimenez gereden, in het uiterste zuiden van Costa Rica op het schiereiland Osa. Een groot deel van de weg er naar toe was nogal slecht, dus we kwamen vrij laat pas aan in het goudzoekersstadje aan de Golfo Dulce.

Op dag 7 gingen we gelijk weer door naar het Corcovado nationaal park. Omdat de wegen hier nog slechter waren, gebeurde dat met 4x4 taxi's. Het was een mooie rit door het regenwoud. Af en toe moest er een riviertje over gestoken worden en gelukkig was er regelmatig tijd om even te stoppen als er weer dieren gespot waren. We hebben onderweg namelijk doodskopaapjes, spinapen, ara's en nog veel meer gezien.
De laatste kilometers naar de lodge moesten over het strand gelopen worden, omdat er daar geen wegen zijn. Je zit dus echt in de middle of nowhere!

De volgende dag hebben we een flinke wandeling gemaakt door het Corcovado park. In de jaren 70 realiseerden wetenschappers zich dat dit één van de meest diverse en complexe tropische regenwouden ter wereld is. Er wordt nog steeds onderzoek gedaan naar allerlei leefvormen, onder andere voor toepassingen in nieuwe medicijnen. In het park worden zo�n 500 soorten bomen aangetroffen, meer dan 140 soorten zoogdieren, waaronder de tapir en 5 soorten katachtigen, 367 soorten vogels, een ongelooflijke vari�teit aan insecten etc.
Helaas hebben wij slechts een fractie van al dat moois gezien.

We vertrokken pas 's middags weer uit Corcovado. Maar het regende 's morgens nog flink en ik kon niet genoeg moed verzamelen om wat te gaan doen. Onderweg tijdens een wandeling helemaal nat regenen is één ding, maar vertrekken in de regen kost wat meer moeite...
Een paar bikkels hebben wel de regen getrotseerd en hebben nog een wandeling gemaakt.

De taxi's hadden vandaag flinke haast en de rit duurde een stuk korter. Onderweg hebben we dan ook vrijwel niets meer gezien. Weer terug in Puerto Jimenez hebben we het dorp een beetje bekeken, ge-internet en wat gegeten.

Op dag 11 hebben we eerst een bezoek gebracht aan Guayabo. Dit nationaal monument is een van de belangrijkste en grootste archeologische vindplaatsen van Costa Rica. De oude ruïnes tonen een mysterieuze 'verloren stad', waar van 1000 voor Christus tot de komst van Columbus in 1502 zo'n 10.000 mensen gewoond moeten hebben.
Deze oude beschaving blijft mysterieuzer dan de Maja's. Hoewel de ruïnes meer dan 100 jaar geleden ontdekt zijn, zijn er nog veel vragen onbeantwoord en weet men zelfs nog niet de naam van deze stad of van haar inwoners.

De volgende dag was weer een reisdag, dit keer naar Tortuguero in het noordoosten van het land aan de Caribische Zee. Onderweg kwamen we langs de enorme bananenplantages van Del Monte en Chiquita. Hoewel dit park pas bereikt wordt na 20 km onverharde weg en dan nog eens twee uur varen met een snelle boot, is het er verschrikkelijk toeristisch.
Het gebied is eigenlijk een en al rivier, dus het leven speelt zich voornamelijk aan de waterkant af. Iedere lodge heeft grote boten, waarvoor geldt "hoe sneller, hoe beter".

De volgende dag zijn we weer doorgereisd naar La Fortuna. Onderweg hebben we een tussenstop gemaakt bij een bananen inpakgebouw om wat foto's te maken. Costa Rica is een grote exporteur van bananen.

De volgende dag zijn we langs het enorme Arenal meer gereden, op weg naar onze volgende lodge in Rincon de la Vieja.

De volgende dag zijn we weer verder gereisd naar Samara, een badplaats met een prachtige baai aan de Grote Oceaan.

Op dag 20 hebben we een dolfijnentocht gemaakt. Met twee bootjes zijn we de zee op gegaan. Onderweg werd er ook nog gevist op tonijn en we hebben twee stevige jongens gevangen en meegenomen. Na een uur varen zagen we de eerste dolfijnen. Op een gegeven moment hebben we ook nog parende zeeschildpadden gezien!

Het weer was inmiddels behoorlijk omgeslagen en het werd de hoogste tijd om weer terug te gaan. Het laatste stuk begon het al lekker te regenen en vervolgens bleek het een erg wilde branding te zijn. Het eerste bootje werd overspoeld door een grote golf. Ons bootje besloot een rondje te maken, waardoor we precies parallel aan de golven lagen toen er een hele grote golf aankwam. We kapseizden bijna, maar het ging net goed. Vervolgens klapten we over de volgende golf twee meter naar beneden, waardoor de mensen voor ons door hun bankje zakten.
De tweede poging ging beter. We kwamen in de buurt van het strand en iedereen moest uit de boot springen, oppassend voor de vishaak aan de hengel en de boot die af en toe weer door een flinke golf alle kanten op werd geslingerd. Gelukkig is iedereen veilig aan land gekomen.

Helaas was dit het einde van onze vakantie. We zijn weer terug gereden naar de hoofdstad San José, om de dag daarna met het vliegtuig via een tussenstop in Miami weer terug naar Amsterdam te vliegen.

Ik heb geweldig genoten van deze reis. Costa Rica is een schitterend land met een prachtige flora en fauna. Ik kan iedereen die van mooie natuur houdt aanraden om hier naar toe te gaan!

Ik ben blij dat ik een goede fotocamera (Canon 300D) bij me had met een goede zoomlens (Tamron 28-300; x1.6 op de Canon). De gecombineerde voordelen van digitaal en spiegelreflex zou ik niet graag meer missen. Ook de groepsgenoten kwamen regelmatig op mijn camera terugkijken wat we allemaal gezien hadden en slechte foto's kon ik gelijk weggooien. En met een gewone digitale camera is het erg moeilijk om mooie foto's van de dieren te maken.

Hiernaast staat nog het logo van het lokale biermerk, Imperial. Dit was een prima pils die we ons regelmatig goed hebben laten smaken. Het was tenslotte vakantie en in de warmte is een koud biertje zooo lekker!